ورزش اسکات یکی از حرکات پایه در تمرینات قدرتی و تناسب اندام است که به دلیل درگیری عضلات بزرگ بدن مانند چهارسر ران، سرینی و همسترینگ، جایگاه ویژهای در برنامههای تمرینی دارد. با این حال، بسیاری از افراد که با مشکلاتی مانند دیسک کمر دستوپنجه نرم میکنند، در مورد انجام این حرکت نگرانیهایی دارند. این پرسش که آیا اسکات میتواند باعث تشدید آسیبهای کمر شود یا اینکه با رعایت نکاتی خاص میتوان آن را ایمن انجام داد، دغدغهای رایج در بین ورزشکاران و حتی افراد عادی است. در ادامه این مقاله به صورت تخصصی و دقیق به بررسی ارتباط بین اسکات و دیسک کمر میپردازیم.
برای اطلاع بیشتر از اینکه اسکات می تواند برای دیسک کمر شما مضر باشد یا خیر، لازم است که ابتدا یک تست آنالیز در بهترین مرکز آنالیز بدن در تهران را بگذرانید.
اسکات یکی از تمرینات پیچیدهای است که همزمان چندین مفصل و گروه عضلانی را درگیر میکند و فشار زیادی بر ستون فقرات وارد میآورد. در حالت عادی، ستون فقرات برای این نوع فشارها طراحی شده و میتواند آن را تحمل کند، اما زمانی که فرد دچار فتق دیسک یا بیرونزدگی دیسک کمر باشد، شرایط متفاوت میشود.
در فتق دیسک، بخشی از دیسک بینمهرهای از جای خود بیرون میزند و ممکن است به اعصاب نخاعی فشار وارد کند. در چنین شرایطی، حرکتهایی مانند اسکات، بهویژه اگر بهدرستی انجام نشوند یا با وزنههای سنگین همراه باشند، میتوانند فشار داخل دیسک را افزایش دهند و آسیب را تشدید کنند. در مقابل، اگر اسکات با فرم صحیح، کنترل شده و متناسب با توان بدنی انجام شود، حتی میتواند به تقویت عضلات اطراف ستون فقرات کمک کرده و در بهبود پایداری کمر نقش مثبتی داشته باشد.
به همین دلیل، تأثیر اسکات بر دیسک کمر به شدت به فاکتورهایی مانند تکنیک اجرا، وضعیت دیسک، نوع اسکات و وضعیت کلی بدن فرد بستگی دارد.
«در طول اسکات، تمام وزن بدن میتواند به سمت پایین کمر منتقل شود، که فشار زیادی بر ستون فقرات کمری وارد میکند و ممکن است فتق دیسک را تشدید کند.»
منبع: BackIntelligence
حرکت اسکات در صورتی که بهدرستی و متناسب با شرایط بدنی فرد اجرا شود، یکی از مؤثرترین تمرینها برای تقویت عضلات پایینتنه و پشتیبان ستون فقرات است. اما زمانی که فرد دچار بیرونزدگی یا پارگی دیسک کمر باشد، این تمرین میتواند بهراحتی به یک تهدید جدی برای سلامت او تبدیل شود.
مشکل اصلی در هنگام انجام اسکات برای افراد دارای دیسک کمر، فشارهای فشاری (compressive) و برشی (shear forces) است که بر دیسکهای بین مهرهای بهویژه در ناحیه کمری وارد میشود. وقتی فرد فرم نامناسبی داشته باشد، مانند قوس بیش از حد یا برعکس، خم شدن به جلو، یا قرار دادن بیش از حد وزنه روی شانهها، دیسکها تحت فشار نامطلوب قرار میگیرند. این فشار میتواند باعث تحریک عصب سیاتیک، افزایش التهاب اطراف دیسک و حتی پیشرفت فتق شود.
عامل خطر | توضیح | اثر بر دیسک کمر |
---|---|---|
تکنیک نادرست در اجرای اسکات | خم شدن بیش از حد به جلو، بالا بردن پاشنهها، قوس غیرطبیعی کمر | افزایش فشار بر ناحیه کمری و دیسکهای بین مهرهای |
استفاده از وزنههای سنگین | فشار بیش از ظرفیت بر ستون فقرات | افزایش احتمال فتق یا تشدید بیرونزدگی دیسک |
ضعف عضلات مرکزی بدن (core) | ناتوانی در حفظ ثبات لگن و ستون فقرات در طول حرکت | برهم خوردن پایداری مهرهها و فشردهسازی ناحیه دیسک |
عدم گرم کردن یا آمادهسازی بدن | انجام تمرین بدون فعالسازی عضلات مورد نظر و افزایش گردش خون | کاهش انعطافپذیری و افزایش ریسک آسیب ناگهانی |
سابقه آسیبدیدگی دیسک یا سیاتیک | وجود التهاب یا آسیب قبلی در ناحیه کمر | تشدید علائم درد، بیحسی یا تیر کشیدن در پا |
محدودیت دامنه حرکت مفاصل لگن | خشکی یا سفتی در مفصل ران یا همسترینگ | جبران حرکت با کمر و فشار مستقیم به دیسکهای پایینی |
عدم استفاده از ابزارهای محافظتی | مانند کمربند وزنهبرداری در تمرینات سنگین | کاهش حمایت از کمر در هنگام فشار بالا |
اجرای ایمن حرکت اسکات برای افرادی که مشکلاتی مانند دیسک کمر دارند، نیازمند رعایت فرم صحیح بدن، کنترل فشار وارده و آگاهی از محدودیتهای جسمانی است. هدف اصلی در اجرای ایمن این تمرین، کاهش فشار مستقیم بر دیسکهای کمری و در عین حال فعالسازی عضلات پایینتنه و مرکزی (Core) به شکلی کنترلشده است. انجام اسکات به روش صحیح، نهتنها میتواند از آسیب جلوگیری کند، بلکه به بهبود تعادل عضلانی و پایداری ستون فقرات نیز کمک خواهد کرد.
در صورتی که فرد دچار آسیب یا فتق دیسک کمر باشد، انجام اسکات سنتی ممکن است فشار زیادی بر مهرههای کمری وارد کرده و منجر به تشدید درد یا آسیب شود. خوشبختانه، تمرینات جایگزین ایمنی وجود دارند که با حفظ یا حتی تقویت عضلات پایینتنه و مرکزی بدن، کمترین فشار را به ستون فقرات وارد میکنند. این تمرینات نهتنها به بازسازی عضلات حمایتی کمک میکنند، بلکه قابلیت اصلاح فرم بدن، بهبود دامنه حرکتی و افزایش تعادل عضلانی را نیز دارند.
نام تمرین | نحوه اجرا | مزایا برای دیسک کمر |
---|---|---|
Glute Bridge (پل باسن) | به پشت بخوابید، زانوها را خم کرده، کف پا روی زمین، باسن را به سمت بالا ببرید تا بدن از شانه تا زانو یک خط صاف شود. | فعالسازی عضلات سرینی بدون فشار روی ستون فقرات؛ بهبود ثبات لگن و کاهش درد پایین کمر |
Wall Sit (نشستن پشت دیوار) | پشت به دیوار بایستید، سر بخورید پایین تا رانها موازی زمین شوند، در همین حالت بمانید. | تقویت عضلات چهارسر و سرینی بدون حرکت اضافی مهرههای کمر |
Step-Up (بالا رفتن از پله) | یک پای خود را روی سطحی کمی بلند (مثل پله یا باکس) بگذارید و بالا بروید، سپس به حالت اول برگردید. | کنترل فشار وارده؛ تمرین تکپایی برای بهبود تعادل عضلانی |
Bird Dog | در حالت چهار دستوپا، دست و پای مخالف را صاف کنید و نگه دارید، سپس برگردید و جابجا کنید. | تقویت عضلات core و پشت، بدون فشردهسازی دیسکها |
Box Squat با صندلی | صندلی یا باکس پشت سر قرار دهید، حرکت اسکات را تا نشستن روی صندلی انجام دهید، سپس بلند شوید. | کاهش دامنه حرکت و فشار کمر، مناسب برای مبتدیها و توانبخشی |
Side-Lying Leg Raise | به پهلو بخوابید، پای بالا را به آرامی بالا و پایین ببرید. | تقویت عضلات سرینی میانی (برای تعادل لگن) بدون بار روی کمر |
Mini Squat با تکیهگاه | در مقابل میله یا صندلی بایستید، اسکات سطحی تا حدود ۳۰ درجه اجرا کنید و بالا بیایید. | دامنه حرکت محدود، مناسب برای فاز ابتدایی بازتوانی |
Swimming یا تمرین در آب | تمرینات مقاومتی سبک در آب یا شنا. | کاهش وزن بدن در آب، حذف فشار مستقیم روی مهرهها و دیسک |
آیا میتوانم با وجود دیسک کمر اسکات بزنم؟
در صورت تشخیص پزشک یا فیزیوتراپیست، برخی فرمهای اصلاحشده اسکات (مانند اسکات با وزن بدن یا Box Squat) ممکن است قابل اجرا باشند. اما باید با دقت، نظارت و محدودیت دامنه حرکت همراه باشد.
بهترین نوع اسکات برای افراد مبتلا به دیسک کمر چیست؟
Box Squat یا اسکات با کمک TRX گزینههای کمفشار و کنترلشدهتری هستند که میتوانند جایگزین ایمنتری برای اسکات سنتی باشند.
آیا اسکات بدون وزنه هم میتواند مضر باشد؟
اگر فرم اجرا نادرست باشد (مثلاً خم شدن به جلو یا قوس بیش از حد کمر)، حتی اسکات بدون وزنه هم ممکن است مضر باشد.