در دنیای پرتنش و کمتحرک امروز، مشکلات مربوط به ستون فقرات، بهویژه دیسک کمر، به یکی از دغدغههای جدی بسیاری از افراد تبدیل شده است. یکی از سوالاتی که اغلب در ذهن افراد مبتلا به دردهای کمری شکل میگیرد این است که آیا تمرینهایی مثل بارفیکس میتوانند به بهبود وضعیتشان کمک کنند یا ممکن است آسیب بیشتری ایجاد کنند؟
همچنین اگر می خواهید بدانید که آیا اسکات برای دیسک کمر مضر است؟، بهتر است این موضوع را مطالعه کنید.
بارفیکس، بهویژه در حالت آویزان شدن غیرفعال (Passive Hanging)، تأثیرات قابلتوجهی بر ستون فقرات دارد، که این تأثیرات میتوانند برای افراد مبتلا به دیسک کمر مفید یا در برخی شرایط آسیبزا باشند. در دیسک کمر، معمولاً هستهی ژلاتینی دیسک از موقعیت مرکزی خود خارج شده و به ریشه عصب فشار وارد میکند. هدف بسیاری از تمرینات درمانی، کاهش این فشار و بازگرداندن فضای بین مهرهای است.
با این حال، اگر فرد دارای فتق دیسک پیشرفته یا بیثباتی مهرهای باشد، اجرای این حرکت میتواند خطر افزایش جابهجایی دیسک و تحریک بیشتر عصب را به همراه داشته باشد. بنابراین، تشخیص دقیق وضعیت ستون فقرات پیششرط اجرای ایمن این تمرین است.
آویزان شدن از میله بارفیکس (Passive Hanging) یکی از تمرینات سادهای است که در فیزیوتراپی و تمرینات توانبخشی ستون فقرات مورد توجه قرار گرفته. در این حرکت، فرد بدون هیچگونه کشش عضلانی فعال، تنها از یک میله آویزان میشود و وزن بدن باعث ایجاد کشش عمودی (axial traction) در ستون فقرات میشود.
این کشش باعث کاهش موقتی فشار بیندیسکی، افزایش فضای بین مهرهای، تسکین فشردگی عصبها و بهبود گردش مایعات بینسلولی در دیسک میشود. با این حال، این حرکت بسته به شرایط فرد، میتواند هم مفید و هم مضر باشد. نوع دیسک، مرحله فتق، وجود بیثباتی مهرهای یا مشکلات همراه مانند تنگی کانال نخاعی، همگی عواملی هستند که باید پیش از انجام این حرکت بررسی شوند.
در جدول زیر، مزایا، معایب و توضیحات تخصصی هر مورد آورده شده است:
مزایا | معایب | توضیح |
---|---|---|
کاهش فشار روی دیسکها | احتمال افزایش فتق در موارد حاد | Traction باعث کاهش بار روی دیسکها میشود، اما در موارد بیثباتی مهرهای ممکن است مشکل را تشدید کند. |
تسکین درد عصب سیاتیک | ایجاد کشش ناخواسته روی اعصاب تحت فشار | آزادسازی عصب فشردهشده در بسیاری موارد رخ میدهد، اما در صورت چسبندگیهای عصبی، درد ممکن است افزایش یابد. |
بهبود اکسیژنرسانی به بافت دیسک | درد در ناحیه شانه یا گردن در صورت ضعف عضلانی | خونرسانی بهتر باعث ترمیم سلولهای دیسک و کاهش التهاب میشود، اما آویزان شدن طولانی در افراد ضعیف مشکلساز است. |
افزایش دامنه حرکتی ستون فقرات | ناپایداری مهرهای در اثر کشش بیش از حد | با ایجاد فاصله بین مهرهها، انعطافپذیری افزایش مییابد، اما در صورت لیزخوردگی مهرهها، این حرکت خطرناک میشود. |
کاهش تنش عضلانی در عضلات اطراف ستون فقرات | احتمال کشیدگی بیش از حد در لیگامانها | ریلکس شدن عضلات پارااسپاینال، درد مزمن را کاهش میدهد، اما کشیدگی بیش از حد میتواند به رباطها آسیب بزند. |
آویزان شدن از میله بارفیکس میتواند در شرایط خاص یک تمرین درمانی مؤثر باشد، اما اجرای آن بدون ارزیابی ساختاری ستون فقرات توسط پزشک یا فیزیوتراپیست، میتواند خطرناک باشد.
بارفیکس، بهویژه در فرم «آویزان شدن ایستا»، اگرچه در بسیاری موارد برای کاهش فشار بینمهرهای مفید است، اما در شرایط خاصی میتواند برای افراد دارای دیسک کمر خطرناک و حتی تشدیدکننده آسیب باشد. دلیل این موضوع به وضعیت مکانیکی، نورولوژیکی و پاتولوژیکی ستون فقرات بازمیگردد. اگر کشش ایجادشده باعث بیثباتی بیشتر، تحریک اعصاب یا تشدید فشار داخلی دیسک شود، نتیجه آن میتواند تشدید علائم دیسک و بروز درد شدیدتر باشد.
عوامل مؤثر در مضر بودن بارفیکس شامل وضعیت دیسک (برجستگی، پارگی، بیرونزدگی)، وجود لیزخوردگی مهرهها، تنگی کانال نخاعی و نحوه اجرای حرکت است. در این حالتها، بارفیکس نه تنها درمانی نیست بلکه ممکن است باعث آسیب به بافتهای عصبی و لیگامانی شود.
شرایط خطرناک | توضیح |
---|---|
فتق حاد دیسک بینمهرهای | کشش بیشازحد میتواند باعث تحریک بیشتر عصب سیاتیک و افزایش بیرونزدگی هسته پالپوزوس شود. |
بیثباتی مهرهای (Instability) | در افراد دارای لغزش مهرهای (اسپوندیلولیستزیس)، کشش بارفیکس باعث جابهجایی بیشتر مهرهها میشود. |
تنگی کانال نخاعی (Spinal Stenosis) | فشار اضافی ممکن است فشردگی کانال نخاعی را تشدید کرده و علائم عصبی را بدتر کند. |
پارگی کامل دیسک (Disc Sequestration) | در این حالت، بخشی از دیسک جدا شده و ممکن است با کشش بیشتر به نخاع یا ریشههای عصبی فشار وارد کند. |
درد حاد یا تیرکشنده هنگام آویزان شدن | درد ناگهانی هنگام آویزان شدن نشانهای از فشار روی ریشه عصبی یا تحریک ساختارهای داخلی است. |
آویزان شدن پرشی یا همراه با حرکات تابدار | اعمال نیروهای دینامیک و غیرکنترلی میتواند ستون فقرات را بهشدت تحریک کند و خطر آسیب را افزایش دهد. |
ضعف عضلات مرکزی (Core Weakness) | عدم پشتیبانی عضلانی مناسب از ستون فقرات هنگام آویزان شدن باعث عدم کنترل و فشار نامتوازن میشود. |
قبل از انجام هر نوع تمرین فیزیکی برای مشکلات دیسک کمر، بهویژه حرکاتی مانند آویزان شدن از میله بارفیکس، ضروری است که ارزیابی دقیق از وضعیت ستون فقرات انجام شود. اگرچه بارفیکس میتواند یک روش مؤثر برای کاهش فشار بینمهرهای باشد، اما اجرای نادرست یا بدون آمادگی، میتواند به بافتهای دیسکی و عصبی آسیب بزند. رعایت نکات ایمنی زیر میتواند احتمال بروز آسیب را کاهش دهد و تأثیر درمانی حرکت را افزایش دهد.
بارفیکس، بهویژه در فرم آویزان شدن غیرفعال (Passive Hanging)، یکی از حرکاتی است که بسته به شرایط بدن فرد میتواند هم مفید و هم مضر باشد. در بسیاری از موارد، این حرکت باعث کاهش فشار بین مهرهای، بهبود فضای دیسک و تسکین دردهای ناشی از فشردگی عصب سیاتیک میشود. کشش طبیعی ستون فقرات در این حالت میتواند به بهبود جریان خون و تغذیه بهتر دیسکها کمک کند.
با این حال، اگر فرد دچار فتق دیسک حاد، بیثباتی مهرهای، تنگی کانال نخاعی یا ضعف عضلات مرکزی باشد، بارفیکس ممکن است باعث تشدید درد و آسیب بیشتر شود. بنابراین مفید یا مضر بودن این حرکت کاملاً به شرایط بالینی، نحوه اجرای آن و میزان آمادگی عضلانی بستگی دارد.
در ادامه به بررسی سوالات متداول بارفیکس برای دیسک کمر می پردازیم.
بارفیکس بهتر است فعال باشد یا غیرفعال؟
برای دیسک کمر، فقط آویزان شدن غیرفعال (Passive Hanging) توصیه میشود. بارفیکسهای فعال یا همراه با کشش عضلانی ممنوع هستند.
آیا بارفیکس میتواند جای فیزیوتراپی را بگیرد؟
خیر. بارفیکس یک مکمل ساده است و جایگزین برنامههای تخصصی توانبخشی و فیزیوتراپی نیست.
آیا با انجام بارفیکس میتوان از جراحی دیسک جلوگیری کرد؟
در موارد خفیف تا متوسط، تمرینات اصلاحی مانند بارفیکس میتوانند کمککننده باشند، اما در موارد شدید، گاهی جراحی اجتنابناپذیر است.